TimTam-verslaafd

Ik ben TimTam-verslaafd! Nop, niets met Tim te maken :) (daarvan probeer ik zelfs niet af te kicken). TimTams zijn kleine koekjes met een beetje chocolade langs buiten, speculoosachtige koek binnenin en ertussen een laagje chocoprut. Ik ben nochtans niet zo into chocolade, maar deze zijn zo ongeveer de enige goeie koekjes die je hier kan krijgen, en - toegegeven - ze zijn het waard een monopoliepositie te hebben op de Australische koekjesmarkt. Die met een extra karamelvulling binnenin zijn het heerlijkst, maar ook het decadentstststst.

Terwijl we vollenbak TimTams eten zijn we ook bezig aan onze 'resume', die moet dringend geüpdatet worden om morgen te kunnen gaan uitdelen in de Cronullaanse shops. Als we hier een job vinden, zijn de kosten aan onze auto en voor onze kampeerspullen toch wat terugverdiend. Maar de auto is nu tiptop in orde (er was een sensor stuk, de crank angle sensor, voor wie er iets van kent. De gast die ons de auto verkocht viel ook zomaar stil en had de fuel injection tralala laten vervangen (op onze kosten, omdat het gebeurde na onze 'ja we kopen 'm'-overeenkomst) maar dat was dus 300 dollar voor niets :(. Alleszins: nu is het opgelost. Hopen we toch, we zijn alvast niet meer stilgevallen midden op de weg. Ook de krak in onze venster is quasi-gefixt. De glasmaakmeneer heeft gaatjes geboord in de venster zodat het niet verder kan kraken. Niet mooi, maar hij verzekerde ons dat het zou houden). We hebben ook een matras gekocht die perfect op de (platte) achterbank past, we hebben een koelbox en autoblindering aangeschaft en we zijn voorzien van een gasvuurtje, inclusief 4 nieuwe gasflesjes, 2 tassen (een groene voor Tim en een blauwe voor mij, uit prachtig plastic :P) en twee stalen kommetjes waar we uit kunnen eten én die op het vuur mogen. Ha, en dan vergeet ik onze twee kampeerstoelen bijna. Dat plus de inhoud van onze bagage, plus onszelf, en de auto is gegarandeerd vol :)

Ik kan eigenlijk al niet meer wachten om het uit te proberen. Ik heb erg veel beenruimte in onze auto, en zelfs voor korte ritjes richting hospitaal (waar Nonna nu tijdelijk verblijft, maar no worries: zo eens in de maand gaat ze een paar dagen op uitstap naar het hospitaal. Volgens Luke vooral om hier eens buiten te zijn), richting supermarkt of andere winkel neem ik onze halve inboedel mee om uit te stallen aan mijn voeten ("kijk eens hoeveel hier kan staan!"). Best gezellig :)

We hebben nog steeds 'onze' kamer niet, omdat de Chinese Susan niet wil verhuizen. Maar we hebben nu wel een klein kamertje, dat heel erg proper is (want we hebben het zelf gekuist) en toch een beetje ons eigen stekje. Geen zicht op de oceaan en geen balkon, maar ik kan het stilaan wel aan :) We gaan hier nog wel een week of twee blijven (als we werk vinden zelfs een maand), want we hebben hier internet en eten voor 't grabbelen, Luke die ons helpt met de auto en Susan die op onze zenuwen werkt. Wat wil een mens nog meer? :)

Intussen hebben we beslist dat we tegen december in Melbourne willen zijn. Onderweg passeren we Canberra, waar we wel een tussenstopje zullen doen. Rond kerst willen we graag in Tasmanië zijn, bij het meisje (Felicity) dat we leerden kennen op het vliegtuig. Daarna reizen we hoogstwaarschijnlijk naar Adelaide, en daar stopt de voorlopige planning. In de buurt van Melbourne zijn verschillende fruitplukboerderijen, waar we eens kunnen proeven van hard labeur tegen een veel te lage prijs.

Ik ben intussen ook wel benieuwd naar de Belgische verhalen! Stuur ons gerust eens een mailtje met waar jullie allemaal dagdagelijks mee bezig zijn :)

Tot de volgende!

PS: Weetje over 'dinner' hier: Luke eet als avondeten gewoon steak. Gebakken (met boter en ketchup!) in de pan. Geen groenten of pasta/aardappelen, da's allemaal overbodig :) Rare jongens, die Australianen.