De lucht is grijs..

Er is iets vreemd aan de hand met de lucht vandaag, er zijn amper wolken, de zon schijnt, maar geen blauwe lucht. Het is alsof we plots kleurenblind zijn geworden als we naar boven kijken.

Tine and the waves

Voor ons was het een drukke week, maar eigenlijk is er niet heel veel gebeurd. Ik had maandag, dinsdag en woensdag een job interview, maar de job van maandag was véél te ver, de job van dinsdag wou ik graag doen maar heb ik niet gekregen wegens gebrek aan sales-ervaring, en het gesprek van woensdag ging over de catalogus-uitdelen-job die ik nu officieel bekleed en waar Tim en ik tijdelijk een duobaan van gemaakt hebben tot minstens een van ons iets anders gevonden heeft. Het beste scenario zou zijn om allebei een job te vinden in deze buurt, omdat we hier zo goedkoop kunnen wonen. En in dat geval zouden we hier de zomer spenderen, zoveel mogelijk geld verzamelen in die drie maand en eind februari vertrekken voor een lange rondreis, zonder onderweg te moeten werken. Dan is ook de ergste hitte voorbij en kunnen we vaker in de auto slapen. Dus we blijven optimistisch zoeken naar werk! Tim heeft dinsdag nog een interview. We zullen zien :)

Donderdag hebben we voor het eerst de 200 catalogussen uitgedeeld. Met ons twee was dat een tweetal uur werk. Maandag terug ophalen en hopen dat de mensen gul en vrijgevig zijn nu kerst eraan komt! :)

Gisteren (vrijdag) zijn we om tien uur 's ochtends naar het strand getrokken. De golven waren superhoog en de oceaan zat vol met surfers. Dus waren Luke (surfboard) en Tim (bodyboard) het ruime sop ingetrokken en besloot ik maar een beetje te zwemmen. Maar al snel merkte ik waarom niemand anders 'gewoon' in het water zat: de stroming was héél sterk en de golven klotsten over mijn hoofd. En ik moest al mijn krachten aanwenden om terug naar de kust te kunnen zwemmen. Gelukkig was er genoeg volk rond mij voor mocht ik het niet meer aankunnen :) Tof, maar wel een beetje griezelig toen ik geen zand meer onder mijn voeten voelde en de golven ongeveer anderhalve meter boven mijn hoofd omsloegen en mij vervolgens meetrokken in een nog grotere golf! Maar hé, we moeten hier alles eens meegemaakt hebben ;)

Vandaag is het bijzonder rustig, zonder echte plannen. Morgen gaan we picknicken voor Holly's verjaardag (vriendin van Luke. Eigenlijk zijn de meeste van zijn vrienden intussen wel al goede maatjes geworden en vragen ze al naar ons als we er niét bij zijn :)).

Nog even iets over post: wie ons een brief wil sturen, kan dat doen naar
Tim Speleers of Tine Lassuyt (#3377)
153 Forbes Street
Woolloomooloo, Sydney
NSW 2011, Australia

Post wordt verzameld op dat adres en dan gratis naar ons doorgestuurd, gelijk waar in Australië we zijn. Om pakketjes te laten doorsturen moeten we betalen, maar nu zitten we dicht genoeg bij Sydney-stad, zodat we die gewoon kunnen gaan ophalen en dus niets moeten betalen (hint hint) ;)

Dat gezegd zijnde ga ik wat kleren wassen en in de wind laten wapperen en een beetje opruimen!

Tot blogs!

Tine x

Hot and cold

Het weer is hier nogal veranderlijk maar overwegend mooi. Op een van die zonnige dagen zijn we gaan picknicken in de buurt op de plaats waar het moderne Australie geboren is (landingsplaats van captain Cook). Waar wij nu wonen vallen de temperaturen meestal wel mee ( tot ongeveer 35°C maximum) maar meer naar het binnenland, 100km noordwest van hier, is in de afgelopen week een record gevestigd van 47°C. Blijkbaar was dat nog nooit gebeurd in november. Van het weer hebben we hier dus niet te klagen, als het te warm wordt moeten we maar 100m stappen om in de zee te gaan zwemmen tussen de zeevogels.
We hebben nu ook nog een jobke gevonden, om tussen het in-de-zon-lopen-en-zwemmen ook nog eens wat geld te verdienen. We moeten catalogussen rondbrengen en de bestellingen dan ook bezorgen. Alles gaat hier goed en rustig, no worries...

Storm aan zee

Donderdag had Tim een 'job interview'. Ons eerste! Maar helaas is het niets geworden, slechte job. Ik heb intussen ook wat voortgezocht, maar het gebrek aan ervaring voor bijvoorbeeld caféwerk doet me helaas de das om. Maar hé! We geven niet op!

Vrijdag hebben we met Nonna (de 95-jarige kranige dame waar we bij wonen) de oogdokter bezocht. Ze ziet nog steeds (bijna) geen steek maar er is nu toch een beetje hoop op beterschap :)
Het was superheet de hele dag en mijn schoenen smolten zo ongeveer aan de asfalt, dus een dik vet onweer was onvermijdelijk. We wilden graag een filmpje maken omdat het wel hevig was maar nog tamelijk ver weg, en dus klommen we op het balkon, maar toen sloeg de bliksem ineens in, zo'n huis of vier van ons vandaan. Ik kon 'm gewoon voélen! Griezelig... Maar we leven nog :) Het bleef wel de hele avond erg warm en slapen in die hitte is niet echt aangenaam. Maar overdag zijn de iets hogere temperaturen hier wel welkom! Als ik zo denk aan het novemberweer in België...

Vandaag zijn we gaan picknicken en zwemmen met de Zweedse meisjes die we in de hostel leerden kennen; Anna en Hanna. Rustig en gezellig! En vanavond zal er wel weer een of ander feestje zijn waar Luke ons mee naartoe sleurt :)

Wat ik hier wel heel vreemd vind, is dat kerstmis steeds dichter bij komt en dus zijn alle winkels overgeschakeld op lelijke-kerstmannen-modus, maar dat klopt niet met de temperaturen.. Ik heb nog nooit iets anders meegemaakt dan een koude kerst, dus een barbecue houden op kerstavond vind ik echt een vreemd idee! We houden jullie op de hoogte van onze eigen kerstplannen... :)

Tot de volgende!

Tine x

De drie zusters

Vliegen, vliegen, vliegen. Da's tegenwoordig alles waar Luke aan denkt (en vrouwen, misschien). Wij dus vrijdag nog eens mee. Naar helemaal bovenop de top van de berg gewandeld en het laatste stuk geklommen (rotsen, jeweetwel). Schoon uitzicht :)

Vrijdagavond hebben we nog op groot scherm naar de Australische versie van Nemo gekeken met een aantal vrienden van Luke en we zijn tot de gezamenlijke conclusie gekomen dat het huis in Sydney met zicht op de Harbour Bridge, het huis waar Nemo in een aquariummeke zit, vanuit die hoek met de brug en zo - niet kàn bestaan!

Omdat er die avond ook enkele pintjes mee gemoeid waren en omdat onze genodigden niet graag naar huis wilden, was het opstaan zaterdag niet zo eenvoudig, en bijgevolg zijn we pas rond de middag naar de Blue Mountains vertrokken. Lukes vriendin Stacey wilde ook graag mee maar die raakten we ergens onderweg kwijt omdat we Luke tegenkwamen op de snelweg en hij haar gezelschap eiste. Hij was ook op weg naar de Blue Mountains, maar het was toch zeer toevallig dat we hem net toen op dat stukje snelweg tegenkwamen (lees: hij racete ons voorbij :)).
Anyway, we reden naar zijn moeders huis waar we wat rondcrossten met zijn brommerke. Daarna reden we nog een uur om de Three Sisters te zien (zeer bekend! Zie foto) en vervolgens bezochten we nog een uitkijkpunt een beetje verder, waar we picknickten bij de ondergaande zon. Zeer gezellig! 's Avonds nog even meegegaan naar een groot uitgaanscomplex vol cocktailbars, dansvloeren, togen,... Het was op de weg naar huis, dus waarom niet? :)

Zondag hebben we de plek bezocht waar Captain Cook destijds in 1770 geland is met boot en crew om Australië te ontdekken. Maandag hebben we het huis hier nog wat properder gemaakt en gisteren zijn we in Sydney om onze post gegaan. 's Avonds was er een eindejaarsvoorstelling van film- en digitalemediastudenten, een soort filmfestival eigenlijk. Er zaten euh.. 'aparte' filmpjes tussen :)

Omdat hier nog steeds vanalles gebeurt en we veel geld uitsparen voor accomodatie en eten, denk ik dat we hier toch nog even langer blijven... Tot we een ander plan hebben!

Tot later!

Tine

De rommelmarkt

In Bankstown is er elke zondag rommelmarkt. Wij dus om 5u30 opgestaan, de auto volgeladen met dozen uit de garage en daarheen gereden. We waren duidelijk veel later dan de anderen, maar konden nog net een plaatsje bemachtigen. Nog geen tien seconden later was onze auto omringd met schattenjagers, die goed gezien hadden dat wij 'newbies' waren en dus geen verstand hadden van hoe het er daar aan toe ging. En dus ging in de eerste tien minuten meer dan de helft van ons gerief van de hand, aan véél te lage prijzen (ontdekten we achteraf, toen we zelf eens een toertje gingen doen op de markt). Wellicht veel andere verkopers die snel bij ons iets kwamen kopen voor we goed en wel opgestart waren, om dan daarna aan veel hogere prijzen in hun eigen kraam terug te verkopen... Maar goed, het was wel eens een ervaring en we hebben er een klein centje mee verdiend. (Na die eerste tien minuten hebben we wel nog amper iets verkocht en dus een hoop terug mee naar huis moeten nemen. Misschien gaan we zondag terug, maar dan pakken we 't anders aan! Doén alsof we weer van niets weten, dan komen ze snel, maar onze prijzen zullen dan wel wat hoger liggen :)). Toen het begon te regenen zijn we opgekrast en terug in ons bed gekropen voor een paar uur...

In de namiddag nam Luke ons mee naar Newtown, waar er een festivalletje was. Nu weten we dus waarom België zo beroemd is om z'n goeie festivals ;)
Maar het was er wel gezellig, beetje amateuristisch, maar veel volk! Lang zijn we niet gebleven, want Lukes vrienden verhuisden naar een beetje verderop in het dorp waar we een kleine afterparty hielden: gewoon een bak koude pintjes en een hoop vrienden bij elkaar. Tof!
(En ik mocht met Lukes auto naar huis rijden! Wat een eer! De eerste vrouw ooit aan het stuur van zijn auto! :P)

Het begin van deze week was tamelijk rustig. We hadden nog wat zaken in orde te stellen en hebben veel tijd op de computer gesleten. Cd's branden, foto's selecteren, werk zoeken,...

Intussen is het weer veel verbeterd en zijn we gisteren en vandaag naar het strand gegaan. Gisteren hebben we voor het eerst sinds we in Ozzie zijn ook echt in de zee gezwommen! Fris in het begin, maar wel heel leuke golven (tot over je hoofd!). En op de plek waar wij net uit het water gekomen waren, zwommen ineens drie dolfijnen! Heel dicht bij het strand (ik was verbaasd dat ze niet op hun buik in het zand bleven steken :)). Ik moest aan mijn zus denken die al jaren droomt van zwemmen met de dolfijnen :)

We zijn al een beetje bruin ;)

Groensels!

Tine

Party again

De laatste dagen ben ik wat ziek, verkouden, dus hebben we gisteren maar weinig gedaan overdag. Het was ook wel heel slecht weer; veel regen en kou.

Maar omdat we dan dus al een hele dag binnen zaten niets te doen zijn we 's avonds samen met Luke maar naar een feestje gegaan: een voorstelling van een badpakkencollectie. We zijn daar binnengeraakt als medewerkers van Captain Video, het bedrijf van Victor (bij wiens moeder we wonen). Dat was daar wel eens de moeite om dat nekeer mee te maken, gratis drank en pizza en een aangename sfeer. Gelukkig maar dat de drank gratis was, want normaal gezien was het daar 8$ voor een glas Australisch bier!

In elk geval weer een leuke avond, de foto's spreken voor zich ;)

De grote opkuis

Na onze uitstap in het natuurpark donderdag en het feestje in Kings Cross (Sydney City) donderdagavond, hebben we vrijdag nog maar eens een feestje afgeschuimd. Voor iedereen denkt dat we grote fuifbeesten geworden zijn: het was een Halloweenfeestje bij een vriend van Luke thuis. Wij ons dus opgekleed (je kan niet naar een Halloweenfeest als je niet verkleed bent!) met 'griezelkleren' uit de garage. Aangezien we al de hele vrijdag hadden gekuist aan die garage, wisten we wel enkele oude kledingstukken zitten. Ik was de spy met sixtiesbril, witte lippen, grote witte hoed en een lange legerachtige jas met dikke oude knopen, Tim had zijn haar los met een grote rockbril en een griezelig spannende broek eronder en Luke droeg een zwarte pruik met dito rockbril. Erg spooky zagen we er niet uit, maar 't is niet dat we verkleedkleren in onze koffer zitten hebben, en meedoen is belangrijker dan winnen ;)
Luke deed er eeuwen over voor hij kon vertrekken (hij bleef maar klagen dat mijn outfit de beste was en hij iets minstens even goed wou :)), maar uiteindelijk wij dus weg, uiteraard met de auto want zo gaat dat hier (fietsen zijn uiterst zeldzaam), richting superchique huis in de rotsen van zijn meneer de vriend. Iemand had heel mooie (en héél lekkere!) cupcakes gebakken met oranje-zwarte frosting, volledig in Halloweenthema (met zelfs marsepeinen grafzerkjes met 'rip' erop!). Ik ben helaas vergeten foto's nemen, en ook van onze outfit bestaat helaas geen bewijs... Maar kort samengevat: het was een gezellige avond op het overdekte terras hoog boven de grond, verlicht met pompoenen, terwijl binnen enkele meisjes (die heel vriendelijk waren tegenover die twee vreemde Belgen in hun gezelschap) dansten. Heel lang zijn we niet gebleven, want we waren doodop van het 'garage kuisen'.

Daarover moeten we misschien toch nog iets kwijt. Ongelooflijk wat mensen in hun leven verzamelen! In deze garage, waar je niet meer volledig door kan wandelen door alle rommel links, rechts, onder en boven, staat genoeg gerief om nog een heel huis mee te bemeubelen. En niet enkel dat. We vonden ook heel oude fototoestellen en camera's waarvan sommige - wijst ons ebay-onderzoek uit - véél waard zijn, juwelen die in plastic zakjes onderaan vijf dozen zaten, tientallen kledingstukken, gordijnen en ander textiel, nooit gebruikte keukenapparaten,... Een deel ervan (rommelmarktequivalent, niet het dure gerief) mogen we verkopen, en elk krijgt zijn percentje. Een heel groot deel hebben we op een hoop gegooid om met het groot huisvuil te worden opgehaald, en een ander deel staat apart omdat het nog nuttig is (de moeite bespaard voor wie komt schattenjagen in de berg afval). Maar elke keer we iets wat properder kregen, ontdekten we in een kast of onder een tafel toch weer een aantal dozen vol rommel. Aargh!
Daar zijn we dus DRIE dagen, van vrijdagochtend tot zondagavond veel te laat, aan bezig geweest, met als enige pauze zaterdagmiddag, toen we nog eens met Luke gingen vliegen. Terwijl hij in de lucht hing, zijn Lukes vader en wij een beetje verderop naar een uitzichtpunt op Hill 60 gaan kijken. Van daaruit zag je 'pelikaaneiland', waar ontelbaar veel pelikanen (duh) zitten te broeden. Hill 60 zelf is een overblijfsel van de Tweede Wereldoorlog: een netwerk van bunkers, uitgegraven in de heuvel, met uitzicht op de oceaan. Heel cool.

Omdat we van al die opruimwerken dus flink genoeg hadden gekregen, zijn we er gisteren en vandaag 'op uit getrokken' :) We hebben de auto geladen met al onze verzamelde kampeerspullen en wilden eens testen hoe het zit met de slaapbaarheid van onze Commodore. Aangezien het gisteren 37 (!!) graden was, waren we op zoek naar een schoon riviertje om wat te zwemmen en te luieren, maar het meer waar we naartoe reden was gesloten voor renovatiewerken (jep!) en we konden nergens in de buurt aan de rivier (alles lag mééters boven de grond). Wel mooie uitzichten gezien in de Blue Mountains. Ons kookvuurtje werkt ook prima, al hadden we nog geen bestek en geen borden :) maar dat hebben we vakkundig opgelost! Het slapen ging iets minder vlot, maar dat lag meer aan de temperatuur in de auto. Aangezien het buiten nog rond de 30 graden was om acht uur 's avonds (en het is dan al pikdonker), was het in de auto pakweg duizend graden.
Vanmorgen dan weer vroeg opgestaan, want zo'n auto met seventiesgordijnen (gevonden in de garage :)) trekt een beetje aandacht, en richting Ikea gereden. Het regende pijpenstelen, en dat doet het nu al de hele dag. Vreemd weer hier. Maar dus: Ikea! Er zijn in heel Australië maar drie stuks te vinden, maar denk daardoor maar niet dat ze gigantisch zijn! O nee, mijn ontgoocheling was dus groot toen ik ontdekte dat ze hier geen Daim en geen Fladdersap hebben! Voor de rest hebben we nu wel ongeveer alle keuken-, kook-, opberg- en slaapbenodigdheden. En het voelde een beetje vertrouwd om daar rond te lopen (kijk! onze keukentafel van thuis! en onze zetel! en dit kussen heb ik thuis dus dat is een goed! :))

Nu rusten we een beetje uit, dat moet ook soms gebeuren. En ik eet mij rond in de speculoosachtige koekjes van Ikea met de grappige naam mmmm...

Ik vermoed dat veel meer mensen onze blog lezen dan dat er reacties komen. Da's heel tof dat jullie massaal lezen! Maar een woordje van jullie is ook zeer leuk voor ons! We checken zo ongeveer drie keer per dag of er geen nieuwe reacties zijn, dus laat maar komen ;)

Foto's (van boven naar onder):
* Het huis waar we nu verblijven, nog aan het begin van onze opkuiswerken
* Op het eerste feestje, in Kings Cross, genomen door een feestganger die duidelijk al een beetje wazig zag ;) Die kerel links op de foto is dus de Luke.
* Het uitzicht over de Blue Mountains (na een lange, hete wandeling)
* De wandeling :)
* Ik zit op een rotske (ook daar in het Blue Mountains National Park)
* Tim zit op een rotske (zie hoe hoog het daar was! Er was wel een mooie rivier, maar daar geraakten we dus niet...)
* Een van de bunkers onder Hill 60. Open voor publiek, maar dus met het gevolg dat de grond van elke kamer vol glasscherven lag en de muren onder de graffiti zaten. Nutteloos, want zonder zaklamp zie je daar geen steek en dus kan niemand die 'kunstwerken' bekijken. Al het geschut was helaas ook weggehaald, maar het weidse uitzicht over de zee gaf toch nog een idee van hoe het er aan toe moet gegaan zijn.
* Luke in zijn hangglider boven de oceaan (waar we in de (heel)verte trouwens onze allereerste walvis zagen! Enkel omhoogspuitend water en gesplash, geen duidelijke vorm of zo. Maar dat zal nog wel komen ;))