De grote opkuis

Na onze uitstap in het natuurpark donderdag en het feestje in Kings Cross (Sydney City) donderdagavond, hebben we vrijdag nog maar eens een feestje afgeschuimd. Voor iedereen denkt dat we grote fuifbeesten geworden zijn: het was een Halloweenfeestje bij een vriend van Luke thuis. Wij ons dus opgekleed (je kan niet naar een Halloweenfeest als je niet verkleed bent!) met 'griezelkleren' uit de garage. Aangezien we al de hele vrijdag hadden gekuist aan die garage, wisten we wel enkele oude kledingstukken zitten. Ik was de spy met sixtiesbril, witte lippen, grote witte hoed en een lange legerachtige jas met dikke oude knopen, Tim had zijn haar los met een grote rockbril en een griezelig spannende broek eronder en Luke droeg een zwarte pruik met dito rockbril. Erg spooky zagen we er niet uit, maar 't is niet dat we verkleedkleren in onze koffer zitten hebben, en meedoen is belangrijker dan winnen ;)
Luke deed er eeuwen over voor hij kon vertrekken (hij bleef maar klagen dat mijn outfit de beste was en hij iets minstens even goed wou :)), maar uiteindelijk wij dus weg, uiteraard met de auto want zo gaat dat hier (fietsen zijn uiterst zeldzaam), richting superchique huis in de rotsen van zijn meneer de vriend. Iemand had heel mooie (en héél lekkere!) cupcakes gebakken met oranje-zwarte frosting, volledig in Halloweenthema (met zelfs marsepeinen grafzerkjes met 'rip' erop!). Ik ben helaas vergeten foto's nemen, en ook van onze outfit bestaat helaas geen bewijs... Maar kort samengevat: het was een gezellige avond op het overdekte terras hoog boven de grond, verlicht met pompoenen, terwijl binnen enkele meisjes (die heel vriendelijk waren tegenover die twee vreemde Belgen in hun gezelschap) dansten. Heel lang zijn we niet gebleven, want we waren doodop van het 'garage kuisen'.

Daarover moeten we misschien toch nog iets kwijt. Ongelooflijk wat mensen in hun leven verzamelen! In deze garage, waar je niet meer volledig door kan wandelen door alle rommel links, rechts, onder en boven, staat genoeg gerief om nog een heel huis mee te bemeubelen. En niet enkel dat. We vonden ook heel oude fototoestellen en camera's waarvan sommige - wijst ons ebay-onderzoek uit - véél waard zijn, juwelen die in plastic zakjes onderaan vijf dozen zaten, tientallen kledingstukken, gordijnen en ander textiel, nooit gebruikte keukenapparaten,... Een deel ervan (rommelmarktequivalent, niet het dure gerief) mogen we verkopen, en elk krijgt zijn percentje. Een heel groot deel hebben we op een hoop gegooid om met het groot huisvuil te worden opgehaald, en een ander deel staat apart omdat het nog nuttig is (de moeite bespaard voor wie komt schattenjagen in de berg afval). Maar elke keer we iets wat properder kregen, ontdekten we in een kast of onder een tafel toch weer een aantal dozen vol rommel. Aargh!
Daar zijn we dus DRIE dagen, van vrijdagochtend tot zondagavond veel te laat, aan bezig geweest, met als enige pauze zaterdagmiddag, toen we nog eens met Luke gingen vliegen. Terwijl hij in de lucht hing, zijn Lukes vader en wij een beetje verderop naar een uitzichtpunt op Hill 60 gaan kijken. Van daaruit zag je 'pelikaaneiland', waar ontelbaar veel pelikanen (duh) zitten te broeden. Hill 60 zelf is een overblijfsel van de Tweede Wereldoorlog: een netwerk van bunkers, uitgegraven in de heuvel, met uitzicht op de oceaan. Heel cool.

Omdat we van al die opruimwerken dus flink genoeg hadden gekregen, zijn we er gisteren en vandaag 'op uit getrokken' :) We hebben de auto geladen met al onze verzamelde kampeerspullen en wilden eens testen hoe het zit met de slaapbaarheid van onze Commodore. Aangezien het gisteren 37 (!!) graden was, waren we op zoek naar een schoon riviertje om wat te zwemmen en te luieren, maar het meer waar we naartoe reden was gesloten voor renovatiewerken (jep!) en we konden nergens in de buurt aan de rivier (alles lag mééters boven de grond). Wel mooie uitzichten gezien in de Blue Mountains. Ons kookvuurtje werkt ook prima, al hadden we nog geen bestek en geen borden :) maar dat hebben we vakkundig opgelost! Het slapen ging iets minder vlot, maar dat lag meer aan de temperatuur in de auto. Aangezien het buiten nog rond de 30 graden was om acht uur 's avonds (en het is dan al pikdonker), was het in de auto pakweg duizend graden.
Vanmorgen dan weer vroeg opgestaan, want zo'n auto met seventiesgordijnen (gevonden in de garage :)) trekt een beetje aandacht, en richting Ikea gereden. Het regende pijpenstelen, en dat doet het nu al de hele dag. Vreemd weer hier. Maar dus: Ikea! Er zijn in heel Australië maar drie stuks te vinden, maar denk daardoor maar niet dat ze gigantisch zijn! O nee, mijn ontgoocheling was dus groot toen ik ontdekte dat ze hier geen Daim en geen Fladdersap hebben! Voor de rest hebben we nu wel ongeveer alle keuken-, kook-, opberg- en slaapbenodigdheden. En het voelde een beetje vertrouwd om daar rond te lopen (kijk! onze keukentafel van thuis! en onze zetel! en dit kussen heb ik thuis dus dat is een goed! :))

Nu rusten we een beetje uit, dat moet ook soms gebeuren. En ik eet mij rond in de speculoosachtige koekjes van Ikea met de grappige naam mmmm...

Ik vermoed dat veel meer mensen onze blog lezen dan dat er reacties komen. Da's heel tof dat jullie massaal lezen! Maar een woordje van jullie is ook zeer leuk voor ons! We checken zo ongeveer drie keer per dag of er geen nieuwe reacties zijn, dus laat maar komen ;)

Foto's (van boven naar onder):
* Het huis waar we nu verblijven, nog aan het begin van onze opkuiswerken
* Op het eerste feestje, in Kings Cross, genomen door een feestganger die duidelijk al een beetje wazig zag ;) Die kerel links op de foto is dus de Luke.
* Het uitzicht over de Blue Mountains (na een lange, hete wandeling)
* De wandeling :)
* Ik zit op een rotske (ook daar in het Blue Mountains National Park)
* Tim zit op een rotske (zie hoe hoog het daar was! Er was wel een mooie rivier, maar daar geraakten we dus niet...)
* Een van de bunkers onder Hill 60. Open voor publiek, maar dus met het gevolg dat de grond van elke kamer vol glasscherven lag en de muren onder de graffiti zaten. Nutteloos, want zonder zaklamp zie je daar geen steek en dus kan niemand die 'kunstwerken' bekijken. Al het geschut was helaas ook weggehaald, maar het weidse uitzicht over de zee gaf toch nog een idee van hoe het er aan toe moet gegaan zijn.
* Luke in zijn hangglider boven de oceaan (waar we in de (heel)verte trouwens onze allereerste walvis zagen! Enkel omhoogspuitend water en gesplash, geen duidelijke vorm of zo. Maar dat zal nog wel komen ;))