We hadden geluk. Na twee dagen op de wachtlijst hadden ze toch nog een plaatsje gevonden voor ons en de auto op de ferry terug naar Melbourne. En dus moesten we niet tot 2 mei wachten :) Wij dus heel blij de boot op! Deze keer moesten we de nachtboot nemen omdat de andere afgeschaft is na Pasen. We vertrokken rond half acht, ik was de hele nacht stevig misselijk en we arriveerden in Melbourne om half zeven 's ochtends.
Van daaruit zijn we naar Bendigo gereden, een voormalige goudstad boven Melbourne. Er stonden reusachtige gebouwen, allemaal gebouwd in de welvarende gouden tijden :) Vanuit Bendigo zijn we naar Maldon gegaan, waar we de rest van de namiddag gewoon uitgerust hebben op een zanderige kampeerplek net buiten het stadje. Geen goud te vinden, helaas :) maar wel schone gebouwen, een oud treinstation met een nog werkende stoomtrein, de overblijfselen van de goudmijnen en dat alles in de rustige sfeer van wat ooit een welvarende stad was en nu nog hooguit een dorp.
's Anderendaags zijn we via de andere grote goudstad, Ballarat, terug naar de kust gereden om er te beginnen aan de wereldberoemde Great Ocean Road. Schitterende uitzichten, woeste golven, stranden vol ruige rotsen en een tamelijk gevaarlijke baan die tussen kust en bergen slingert. We stopten zo ongeveer alle tien minuten aan een lookout en hebben heel veel foto's gemaakt :) Telkens was het uitzicht een beetje anders. Aan het zogenaamde hoogtepunt van de Great Ocean Road, de Twaalf Apostels, hebben we niet te veel tijd besteed want daar liep het vol met toeristen, maar de hele weg was zeker weten de moeite waard. Het is moeilijk om het te beschrijven in woorden, dus zullen we gewoon enkele foto's posten (later...) :)
Na de Great Ocean Road, waar we nog geen twee dagen over gereden hebben (400 kilometer), reden we verder langs de kust naar de grens met South Australia. Daar moesten we al ons fruit en groenten weggooien uit quarantaine-overwegingen :( De weg was niet meer zo bijzonder, en er was niet veel bijzonders onderweg om voor te stoppen, maar we zagen het landschap wel veranderen - van groene natuurparken naar droge velden vol koeien en schapen - naarmate we verder de 'droogste staat van Australië' inreden.
Nu zitten we in Adelaide, 'de stad van de kerken', waar het weer ons weer wat beter gezind is. We spenderen hier nog een dag tussen het gratis internet en de goedkopere restaurants (nog eens uit eten!!) voor we hopelijk naar een wwoof-plek kunnen. Wordt vervolgd!
Gegroet!
Tine
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten