Van Brisbane naar Sydney

Onze vorige post dateert al van Brisbane, dus ’t was dringend tijd voor meer nieuws! We horen dat het in België intussen schitterend weer is. Hier zitten we midden in de Australische winter, wat hier in Sydney neerkomt op meestal zonnige maar koude dagen, te vergelijken met ‘eind oktober’ in België. Jullie zullen er dus allemaal een pak bruiner uitzien dan wij! :)

Een overzichtje van de voorbije weken.

Opgezette dieren

In Brisbane hebben we alle bezienswaardigheden in één dag gepropt. Vooral ‘The Museum’ was wel de moeite, met alle dieren die in Queensland voorkomen, opgezet (meestal verkeersslachtoffers…). Er waren ook zondagse marktjes, onvriendelijke mevrouwen in de I en kleurige ballonnenblazers overal in de winkelstraten. We sliepen zo’n 60 kilometer onder Brisbane, in Beaudesert.

Regenwoud

Van daar naar Lamington National Park, het zuidelijkste deel van Queensland en het eerste rainforestpark in een reeks van euh.. veel. We wandelden vijf kilometer naar beneden, naar Blue Creek (waar het heel slipperig was en ik spectaculair tegen de grond ging, oeps). Om erna dus die volle vijf kilometer opnieuw omhoog te klimmen. Terug ‘boven’ bewonderden we de Crimson Rosella’s die gevoederd werden door een hoopje bejaarden op bezoek.

’s Anderdaags reden we helemaal tot aan de Gold Coast, een beetje het Blankenberge van Australië. Maar dat moesten we toch ook eens gezien hebben. Overal appartementen aan de kust! Dat waren we al lang niet meer gewoon… Het was nog maar negen uur ’s ochtends maar het strand liep bomvol met sporters, jonge gezinnen met kinderen, giechelige meisjes en –jawel! – zwemmers!

Van de Gold Coast naar Springbrook National Park, ook regenwoud. Het meest memorabele bos van onze trip, vond ik. Heel mistig, met bomen vol mos dat in slierten naar beneden hing, bomen van duizenden jaren oud (Antarctische eiken, als ik het me goed herinner), overal lianen en een bijzonder akelig, mystiek geheel.
Voorts was er in dit park ook de ‘Natural Bridge’: een grot waarvan een deel van het plafond was ingestort. Door dat gat stroomde een waterval. Uniek, dat zeker. En ’s nachts is het plafond naar ’t schijnt verlicht door miljoenen glimwormen. Maar zelfs overdag vond ik het echt iets speciaals.

Terug in New South Wales

Onze derde dag door park en bos. De Border Ranges deze keer, al in New South Wales. Hier vallen we niet meer op als ‘toeristen’ met onze NSW-nummerplaat :) De Ranges waren ‘drive-through’, maar echt heel veel viel er niet te zien. Wel enkele schone lookouts onderweg. Omdat het de hele dag regende, schuilden we ’s avonds op een camping met een lekker warme douche :) Er was geen ‘office’ aan de camping; de mevrouw woonde gewoon zelf in een caravan achteraan ergens :)

Nog regen 's anderdaags. Dus spendeerden we de dag in de auto en stapten hier en daar uit om iets te bezien. Coffs Harbour, langs de kust, was een vissersstadje waar de zee heel woest tegen de rotsen en de haven beukte. Een beetje Bretoens, zeg maar.

Naar Dorrigo de dag erna. Watervallen en een 'ranger'geleide wandeling door tropisch regenwoud met langs de rand een stuk ‘temperate’ regenwoud. De ranger was heel enthousiast en dat werkte nogal aanstekelijk. Maar we hadden intussen al veel regenwoud gezien en konden wellicht zelf al een groep leiden en informeren :) We reden diezelfde dag nog naar Nambucca Heads, waar we werden tegengehouden door de politie die ons verkeerdelijk beschuldigde van te snel rijden. Gelukkig geen boete gekregen :)

Walvissen!

Onze volgende stop was Port Macquarie waar we een douche moesten zoeken en ineens een goedkope walviskijktour vonden. Wij direct geboekt :) De bestuurder waarschuwde ons voor vertrek ‘This is the fastest boat in the universe. It has only one speed: fast’. En hij had niet gelogen! Maar twaalf mensen met reddingsvest in een bootje met opblaasbare randen en twee motoren. We vlogen over de golven en vielen dan altijd met een smak terug op het water. Zelfs al zouden we geen walvissen zien, dit was al fantastisch :) Maar we zagen er wel!
We voeren aan een schone snelheid naar de open zee, waar we al snel twee humpback whales (bultrugwalvissen) zagen, op hun doortocht naar de warmere noordelijke waters. Omdat onze boot zo snel ging, konden we ook snel naar een walvis varen als we ‘r een zagen. Tegen het einde van onze trip (die helaas maar een uurtje duurde) zaten er twee dikke mannelijke humpbacks tussen onze boot en de twee bootjes die ons gevolgd waren aan de ‘overkant’. De walvissen raakten stilaan aan ons gewend (stille motors) en begonnen wat te spelen. Rond hen zaten er ook dolfijnen die met de walvissen en met de boten kwamen spelen :) Ineens hoorde ik die walvissen tegen elkaar praten! Meer zelfs, ik hoorde hen onder onze boot zwemmen! En inderdaad, iets later kwamen ze langs onze andere kant weer naar boven. Waarop een van die twee begint te splashen met zijn staart. Wel dertig keer sloeg hij zijn gevaarte op ’t water. Wow! We moesten dan terug naar de haven, maar de chauffeur deed wat extra bochten en ging aan topsnelheid, waardoor we allemaal met wiebelende beentjes uitstapten :) Maar het was héél tof!

De wijnvallei

11 juli. Feestdag bij jullie. Wij hadden de nacht gespendeerd aan een groot meer, waar het niet alleen rustig maar ook heel schoon was. Het gras was er oranje en de vogels heel stoutmoedig :) We besloten naar de Hunter Valley te rijden, de oudste en meest bekende wijnstreek in Australië. We reden van de ene winery naar de volgende en proefden overal een beetje. Eentje had een heel mooi uitzicht over de vallei. We kochten wat cadeauflessen voor onze maten in Sydney van wie we een tent mochten lenen en zo. Het regende de hele dag, helaas. ’s Avonds reden we nog langs Newcastle naar een stopplaats langs de snelweg, om ’s anderdaagsochtend naar Sydney te rijden…

Ons appartementje

Luke, onze huisgenoot bij Nonna in de eerste maanden, had tijdens onze afwezigheid een appartement gekocht. Hij mag het zes maanden nog niet verhuren en is niet geïnteresseerd om er zelf in te gaan wonen, dus stelde hij ons voor dat wij er voor een klein prijsje (voor water, gas en elektriciteit) mogen wonen zolang nog nodig. Heel tof, want nu hebben we onze eigen plek die tamelijk dicht bij ons werk is. Er zijn alleen geen meubels :) maar we trekken onze plan! Luke vond ons een tv langs de weg en we hebben onze kampeerspullen uit de auto, dus we hebben niet te klagen! We hebben uitzicht op de Anzac Bridge en de skyline van Sydney die 's nachts heel mooi verlicht is. Gordijnen hebben we alvast niet nodig ;)

We mochten vorige week vier dagen gaan werken, wat wel heel nodig was, financieel gezien :) We werken voor onze dagelijkse uitgaven en 'huur' hier, om de registratie te vernieuwen van onze auto (rond de achthonderd dollar!) en we willen bovendien nog genoeg verdienen om iets meer dan een week naar Taipei te kunnen. Deze week was er nog geen werk, helaas, maar we hebben dan wel al allerlei andere zaken kunnen regelen. Onze laptop is intussen gemaakt, we kijken uit voor het goedkoopste prepaid internet en zijn al verschillende keren naar Sydney Stad geweest om er post en pakketjes op te halen, te informeren bij China Airlines over een stop in Taipei, een advertentie te maken om onze auto te verkopen,… En onze todolijst is nog lang!

We zijn voorts al naar Taronga Zoo geweest met gratis tickets van Lukes werk en we hebben Toy Story 3 gezien in 3D op het grootste Imax-scherm ter wereld. We kijken ook uit naar het eerste feestje van onze Sydneymaten, zodat we iedereen terugzien!

Maar het allerbelangrijkste… Het is ons dus gelukt... We zijn heel Australië rondgereden! We hebben intussen meer dan 35.000 kilometer gedaan, gaven meer dan drieduizend dollar uit aan petrol alleen, zagen ongelooflijk schone plaatsen, maakten gemiddeld 100 foto’s per dag,... We zijn heel fier op onze prestatie!

Tot gauw!

Tine